امیرمؤمنان(ع) پیش از شورش بر عثمان، در پی میانجی‌گری و مصالحه میان دو طرف دعوا بود؛ لیكن پس از پیمان‌شكنی‌های متعدد عثمان، او را به خود واگذار كرد و از دخالت در این فتنه خودداری كرد:
۱. میانجی‌گری
امیرمؤمنان(ع) پیش از شورش بر عثمان، به اصلاح میان عثمان و مخالفان پرداخت. آن حضرت مردم را به آرامش و عثمان را به اصلاح امور نصیحت فرمود، از این‌رو مخالفان نخست دست از شورش برداشتند؛ لیكن با خلف وعده‌های عثمان، سوی او برگشتند(ابن اعثم كوفی، همان: ۲/۴۱۰-۴۱۲) و قصد جان او را كردند، در این هنگام عثمان نزد حضرت علی(ع) فرستاد و از ایشان خواست كه دوباره میان او و مخالفان وساطت كند. آن حضرت نخست بد عهدی‌های او را یادآوری كرد؛ سپس با تعهد جدید عثمان، پذیرفت كه با مخالفان، به ویژه اهل مصر سخن بگوید، از این‌رو آنان را به بازگشت راضی كرد و از عثمان خواست كه با آنان گفتگو كند. عثمان به مخالفان وعده‌هایی داد و آنان را آرام كرد؛ لیكن مروان بن حكم نظر او را برگرداند و خشم مردم را برانگیخت. امیرمؤمنان(ع) از شنیدن این رویداد و خودكامگی‌های عثمان به شدت ناراحت شد و از وی روی‌گرداند و با ورود بر او فرمود: من نیز دیگر برای توبیخ تو باز .
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
https://telegram.me/bahaiat_net
جایگاه همزبانی و تفاهم فرهنگی در ادعای نبوت باب و بهاء
عثمان ,عثمان، ,ع ,مخالفان ,لیكن ,حضرت ,او را ,را به ,و از ,امیرمؤمنان ع ,از شورش
درباره این سایت